Artykuły mogą zawierać linki affiliacyjne - jeśli klikniesz w link i dokonasz zamówienia nasz portal otrzyma niewielką prowizję bez dodatkowych kosztów z twojej strony.
Wielka Nieszawka była częścią terytorium, które książę Konrad Mazowiecki podarował Zakonowi Krzyżackiemu w 1230 roku. Jeszcze w tym samym stuleciu zbudowali oni we wsi zamek, jeden z najstarszych na tym obszarze. Do XXI wieku przetrwały jedynie niewielkie ruiny. Wielka Nieszawka nie rozwinęła się tak bardzo jak inne miejscowości pod władaniem Zakonu. Dopiero XVI wiek wzbogacony Reformacją oraz polską tolerancją przyciągnął w te rejony menonitów, czyli jeden z odłamów protestantyzmu założony przez Menno Simmonsa – holenderskiego kaznodzieję. Charakteryzowali się niezwykłą pracowitością, a także rygorystycznymi zasadami moralnymi. Wiara zakazywała im pełnienia wysokich urzędów państwowych czy noszenia broni. Przybysze z Holandii osiedlali się głównie na Żuławach. Menonici potrafili skutecznie osuszać podmokłe tereny, Wielka Nieszawka dzięki temu zawdzięcza im zagospodarowanie dotąd niezamieszkałych obszarów. Również ich architektura do dziś stanowi cenny wkład w lokalne dziedzictwo kulturowe. W 1945 roku potomkowie kontynuujący tradycję holenderskich osadników uciekli z tych ziem, ponieważ obawiali się prześladowania ze strony Związku Radzieckiego.
Będąc w tych okolicach koniecznie trzeba odwiedzić skansen „Olenderski Park Etnograficzny” przypominający o dziedzictwie menonitów. Jest on filią Muzeum Etnograficznego w Toruniu. Można tu oglądać kilka zagród, a w nich budynki gospodarcze i mieszkalne z około XVIII i XIX wieku. W Parku znajduje się także menonicki cmentarz, gdzie udało się odnowić blisko 150 grobów. Niedaleko skansenu stoi drewniany kościół menonitów z 1890 roku, po opuszczeniu wyznawców przerobiono go na świątynię katolicką. Te wszystkie walory sprawiają, że Wielka Nieszawka może dumnie prezentować się na turystycznej mapie Polski.