Oznaczenie szlaków turystycznych w Polsce – znaczenie znaków na szlaku

W powszechnej opinii utarło się że kolor szlaku odpowiada jego poziomowi trudności, w tym artykule spróbuję rozwiać wasze wątpliwości odnośnie oznakowania szlaków turystycznych, a także pokazać kilka innych, mniej popularnych niż kolory, oznaczeń które możemy zobaczyć na szlaku.

Mit o tym że kolor szlaku oznacza trudność

Panuje opinia że im kolor szlaku ciemniejszy tym trasa będzie trudniejsza do pokonania, oznaczałoby to że szlak czarny jest najtrudniejszy a żółty czy zielony byłyby dostępne dla każdego. Mit ten prawdopodobnie wziął się od szlaków narciarskich, gdzie kolor oznacza trudność przejazdu, jednak jest tak tylko i wyłącznie na nartostradach. Zarówno na szlakach pieszych jak i rowerowych stosuje się umowne zasady oznaczenia szlaków.

Kolory i oznaczenia szlaków turystycznych pieszych

Szlaki piesze w polskich górach i parkach narodowych oznaczane są zgodnie z zasadami przyjętymi przez Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Występuje 5 podstawowych kolorów, tj.: żółty, zielony, czerwony, niebieski i czarny. Każde oznaczenie jest w konfiguracji trzech pasków: Biały – Kolor – Biały. W oficjalnej instrukcji znakowania szlaków nie znajdziemy informacji o konkretnym przeznaczeniu kolorów, a tylko informacje że szlaki tego samego koloru nie mogą się krzyżować. Przyjmuje się umowne znaczenie kolorów szlaków według ich długości i przeznaczenia:

• Szlak czerwony – jest to główny szlak w rejonie, zazwyczaj jest również najciekawszy pod względem krajobrazów i przyrody. Kolorem czerwonym oznaczone są szlaki długodystansowe np. Główny Szlak Beskidzki czy Główny Szlak Sudecki
• Szlak niebieski – dalekobieżny szlak w rejonie, który nie jest głównym szlakiem. Przykładem takiego szlaku jest np. szlak z Czorsztyna na Trzy Korony czy z Morskiego Oka przez Świstówkę do Doliny Pięciu Stawów
• Szlak zielony – zazwyczaj najkrótszy szlak prowadzący do ważnych miejsc w rejonie np. z Krościenka nad Dunajcem na Sokolicę czy z Kuźnic na Kasprowy Wierch
• Szlak żółty – krótki szlak łącznikowy lub dojściowy, przykładem może być Perć Akademików prowadząca na Babią Górę
• Szlak Czarny – najkrótszy szlak dojściowy lub łącznikowy, najrzadziej stosowany, głównie ze względu na niską widoczność oznaczeń w nocy

Pamiętajmy, że szlaki nie są wyłącznie liniami poziomymi i oprócz standardowych prostokątnych oznaczeń możemy spotkać również:

• Kolorową kropkę z białą obwódką – oznacza ona początek/koniec danego szlaku
• Oznaczenie wygięte pod kątem 90 lub 135 stopni lub prostokątne oznaczenie ze strzałką oznaczające zakręt 

Oznaczenie szlaków pieszych rozmieszczone jest zazwyczaj co około 200 metrów, należy o tym pamiętać i jeśli od jakiegoś czasu nie widziałeś na trasie oznaczenia to należy cofnąć się do ostatniego znaku i stamtąd wrócić na szlak. Nie dokładajmy pracy GOPRowi 😉

Kolory i oznaczenie szlaków narciarskich

Narciarski to jedyny rodzaj szlaku w którym kolor oznaczenia bezpośrednio wskazuje na jego trudność. Oznaczenia te bardzo przypominają te piesze ale zasadniczą różnicą jest kolor pomocniczy. Białe paski nad i pod kolorem szlaku zastąpione są pomarańczowymi (lepiej widoczny na śniegu). Oznaczenia szlaków narciarskich są zazwyczaj umieszczone na wystających ze śniegu wysokich tyczkach, rzadziej są umieszczane na drzewach. Oznaczenia szlaków narciarskich wyglądają następująco:

Reklama

• Zielone – stopień trudności A – bardzo łatwy
• Niebieskie – stopień trudności B – łatwy
• Czerwone – stopień trudności C – trudny
• Czarne – stopień trudności D – bardzo trudny

Kolory i oznaczenie szlaków rowerowych

Szlaki rowerowe w Polsce oznaczone są tymi samymi kolorami co szlaki piesze, jednak oznaczenie wygląda inaczej. Szlak rowerowy oznaczony jest białą kwadratową tabliczką z czarną obwódką i symbolem roweru umieszonym ponad kolorem szlaku.

Oznaczenie szlaków konnych

Szlaki konne w Polsce oznaczone są pomarańczową kropką na białym tle z czarną obwódką. Możemy spotkać również oznaczenia kierunkowe w których zamiast kropki występuje strzałka.